Op naar Santiago reis 2

Daar ben ik weer. Wel dezelfde dag, vorige verslag al lang genoeg. Was de laatste dagen niet altijd in de gelegenheid te schrijven. Ik was gebleven bij het verlaten van de camping. Klaske had ontdekt dat als we deze dag nog een aardig lange tocht zouden maken van 25.5 km, we aan zouden kunnen komen bij een hotel restaurant in Montmort. Maar natiurlijk eerst weer op weg. We moesten eenzelfde weg eerst nog terug, alvorens we de route weer op konden pakken. In Mardeuil eerst weer een rustmoment. Daarna de druivenvelden in, wel weer warmer dan gisteren. We moesten goed kijken, hebben het idee dat de route vorig jaar beter aagegeven was, dus ook goed lezen hoe te gaan. We liepen al een keer verkeerd, maar al snel de route weer teruggevonden. Eesrt op weg naar Moussy. Het water was al bijna op en we moesten dus eigenlijk wel iets zien te bemachtigen. Gelukkig kwamen we weer een aardige mevrouw tegen die onze flessen vulde. Even doorgelopen was er ook nog een bakker, dus een stokbrood gescoord. En nog een cappuccino in een restaurantje. Zo grappig, we zaten daar dus en aan de bar een asntal werkmensen. Op een bepaald moment komt er nog een menneer binnen, die iedeteen een hand gaf, ook ons dus. Zeker de gewoonte? Toen weer op pad. Weer een hele klim naar een kerk. Het zweet gutst van je hoofd. Op we naar Monthelon, bij een watertoren was een picknickplaats met een prachtig uitzicht, even weer een pauze. En weer verder, ook nu weer kwam het bij aan op logisch nadenken. De route stond net iets anders in het boekje dan moest. Ook nu weer deden we het goed. Gelukkig maar, want met deze hitte zitten we niet op grote omwegen te wachten. In Morangis aangekomen, gaat het weer bijna mis. Maar ook nu weer gelukt. We moesten direct uit het dorp eerste paadje bij nummer 5.2 omhoog gaan. Nummer niet te vinden en het leek Ook nergens op een pad. Klaske zei op een gegeven moment dat het toch ergens moest zijn waar het pijltje naar links wees. Ik dacht, komt nooit goed. Het was wel de route. Door een pad wat geen pad leek. Toch weer goed, applaus voor Klas!! Er volgt nog een lange weg. Op een gegeven moment gaan we het bos weer in en zoen een vos lopen. Helaas niet op de foto kunnen krijgen. Het was mooi, maar erg lang. Nog een rustmoment aan een mooie vijver. Waar Ook een heerlijk briesje over ons kwam. Toen weer verder en zoals gewoonlijk, de laatste loodjes wegen het zwaarst. Nog 5 km, maar lange kilometers. Weer een pad, dat als pad begon en gaandeweg meer op een overwoekerd gebied leek, dat nauwelijks begaanbaar was. Toch was het wel de weg, die we moesten. Nog even en we zouden aankomen in Monmort een plaats waar het hotel was. Ook daar in het plaatsje was verder niets dan een bakker. Het restaurant was eigenlijk wel een beetje uit de jaren 60. Maar verder netjes. We konden daar ook eten en dat was fijn. Heerlijk buiten op het terras gezeten en genoten van eten en een biertje. Om 21.00 uur naar bed en heerlijk geslapen.