Op naar Santiago reis 2

En daar zijn we weer, het is nog niet eenvoudig om een goed bereik te hebben. Maar nu lukt het even weer. Op dinsdag 24 juli deden we wat rustig aan. Slaaptevhnisch was het handiger deze dag maar 11 km te lopen. Ook wel een keer lekker met deze hitte. Het waren weer allemaal rechte paden. Maar wel afwisselend bossen en velden net granen. Wat een uitgestrektheid en wat een stilte, je hoort de ander bijna denken. Ik moest eigenlijk meteen denken aan het lied: De stilte zingt u toe, o Here. Zo was het ook echt. We zien nog twee reetjes voor ons wegschieten. We komen weer bij een hotel, iets moderner dan de dag ervoor, maar ook weer netjes en vriendelijke mensen. In het dorpje is weinig te beleven en gaan dan weer terug naar het hotel, waar we ons 1e glas Champagne drinken. Erg lekker! Omdat we zo vroeg waren deze dag ook maar een Siësta gehouden en de Tour gekeken. In het dorp is verder niets, dus eten we in het hotel restaurant een hapje. Was prima. We liggen al om 21.00 uur te slapen en volgende ochtend om 7 uur een simpel ontbijtje. Om 7.45 uur lopen we weg. Eerst nog door de bossen, maar al snel door de Chapagnevelden. Vandaag wel paar keer een twijfel hoe te lopen. Maar al puzzelen lukt het. Vandaag een tocht van 20 km. Het gaat voortvarend verder en zijn al om 14.00 uur op de camping, waar we onze tent op willen zetten. We checken in, zetten tentje op en besluiten eerst even het zwembad in te gaan. Heerlijk even afkoelen. Dan douchen en om 16.30 uur lopen we Sezanne in. Een mooie oude stad. Eerst de kerk in, wat een grote zeg. Vervolgens strijken we op een terrasje neer. Eigenlijk wilden we daar ook wel een hapje eten, maar dat kon daar niet. Om 19.00 uur gaan we de stad verder in op zoek naar iets waar we zouden kunnen eten. We zien twee mensen staan bij de kaart van een hotel restaurant. We denken, laten we daar ook even kijken. De mevrouw kijkt Klaske aan en zegt: Nederlander? Dat kon ze zien. We raakten aan de praat en besluiten daar te gaan eten. Zij nodigden ons bij hen aan tafel en we stemden toe. Het leek ons ook gezellig. En dat was het. Voor we het wisten was het 22.00 uur. Het begon al donker te worden. We zeiden, laten we nu toch maar naar de camping gaan. Voor je het weet komen we er niet meer op. Gelukkig konden we er gewoon op en gingen we naar bed. Verslag van vandaag en morgen, hopelijk morgen. We gaan nu weer slapen. Morgen weer een lange tocht. Denk 26 km, inmiddels zitten er al 110 km in onze benen. Ps. Vandaag was het wel erg warm, maar goed: niet klagen, maar dragen.